HMS Middleton (1983)
 „Middleton” w 2012 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
27 kwietnia 1983 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
HMS Middleton |
| Wejście do służby |
15 sierpnia 1984 |
| Los okrętu |
w służbie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
615 ts standardowa |
| Długość |
60 m |
| Szerokość |
10 m |
| Zanurzenie |
3,4 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o mocy 3800 hp, 2 śruby | |
| Prędkość |
14 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata plot. 30 mm 3 km 7,62 mm M134 2 km 12,7 mm M2 | |
| Załoga |
45 |
HMS Middleton – brytyjski niszczyciel min typu Hunt, w służbie Royal Navy od 1984 roku. Nosi numer burtowy M 34. Jest drugim okrętem o tej nazwie.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
HMS „Middleton” był szóstym z kolei z 13 brytyjskich niszczycieli min typu Hunt[1]. Budowę zamówiono 29 stycznia 1979 roku w stoczni Yarrow Shipbuilders w Scotstoun (część Glasgow), razem z bliźniaczym „Cottesmore”[2][3]. Były to jedyne okręty tego typu nie zbudowane w stoczni Vosper-Thornycroft[1]. Okręt wodowano 27 kwietnia 1983 roku, a został wcielony do służby po ukończeniu 15 sierpnia 1984 roku, jako ósmy ukończony okręt serii[1]. Był drugim okrętem o tej, pochodzącej od polowania na lisy Middleton Hunt w hrabstwie North Yorkshire[4][5].
Opis[edytuj | edytuj kod]
_(Portsmouth).jpg)
Okręty typu Hunt miały kadłub zbudowany z plastiku wzmocnionego włóknem szklanym (GRP)[2]. Wyporność standardowa wynosiła 615 ts, a pełna 725 ts[2]. Nowsze źródła podawały wyporność pełną 750 ton[1]. Długość całkowita wynosiła 60 m, a na linii wodnej 57 m, szerokość: 10 m, a maksymalne zanurzenie: 3,4 m[2]. Załoga liczyła 45 osób, w tym 6 oficerów[1][4].
Uzbrojenie służyło tylko do samoobrony i pierwotnie na okrętach typu Hunt stanowiła je automatyczna armata uniwersalna Bofors 40 mm[1]. Do połowy lat 90. była wymieniana na armatę Oerlikon/BMARC DS30B kalibru 30 mm L/75[1]. W latach 1991-92 na „Middleton” były zamontowane dodatkowo dwa działka kalibru 20 mm Oerlikon/BMARC GAM-C01[6]. Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku na okrętach tego typu montowano trzy sześciolufowe rotacyjne karabiny maszynowe 7,62 mm Dilon Aero M134 Minigun[7]. Uzbrojenie uzupełniały dwa karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm, zastępowane w latach 2014–2015 przez karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm Browning[1][7].
Napęd stanowiły dwa silniki wysokoprężne Ruston-Paxman 9-59K Deltic o mocy łącznej 3800 hp, napędzające dwie śruby, pozwalające na osiąganie prędkości maksymalnej 15 węzłów[1]. Ponadto okręty miały napęd pomocniczy w postaci silników hydraulicznych, pozwalający na rozwijanie prędkości do 8 węzłów[2]. Silniki hydrauliczne napędzane były przez silnik wysokoprężny Deltic 9-55B o mocy 780 hp, który poruszał też agregaty prądotwórcze[1]. Zasięg wynosił 1500 mil morskich przy prędkości 12 w[1]. W drugiej dekadzie XXI wieku, do 2015 roku silniki wymieniono na Caterpillar C-32 ACERT o mocy po 2000 hp (łącznie 4000 hp)[7][8].
Wyposażenie nawigacyjne obejmowało radar Kelvin Hughes Type 1006 lub 1007 (pasmo I)[1]. Wyposażenie do poszukiwania min obejmowało pierwotnie sonar Plessey Type 193M Mod 1[1]. Ponadto okręty miały sonar wysokiej częstotliwości Mil Cross do unikania min na kursie i sonar Type 2059 do śledzenia pojazdów podwodnych[1]. W latach 2004–2005 brytyjskie okręty otrzymały nowy sonar 2193[9][7]. Okręty typu Hunt miały system informacji bojowej CAAIS DBA4[1]. Po 1990 roku okręty otrzymały system nawigacyjny Racal Mk 53[1]. W latach 2004–2005 okręty otrzymały również system dowodzenia NAUTIS 3[9][7]. W 2020 roku „Middleton” jako pierwszy został wyposażony w system Oceanographic Reconnaissance Combat Architecture (ORCA), pozwalający na klasyfikowanie wykrywanych obiektów z większej odległości[3][10].
Po wejściu do służby okręt przenosił dwa zdalnie kierowane przeciwminowe pojazdy podwodne wielokrotnego użytku PAP 104, a od 1988 roku mógł przenosić także nowsze PAP 105[1]. Okręty ponadto były wyposażone w trały magnetyczne MS 14, holowany trał akustyczny Sperry MSSA Mk 1 i klasyczne trały kontaktowe Oropesa Mk8[1]. Trały niekontaktowe zostały zdemontowane w 2005 roku[7]. Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku pojazdy podwodne PAP 104/105 zastąpiono przez jednorazowe pojazdy do niszczenia min Seafox C[7].
Służba[edytuj | edytuj kod]
HMS „Middleton” (numer burtowy M 34) został wcielony do służby w brytyjskiej Royal Navy 15 sierpnia 1984 roku[1]. Został przydzielony pierwotnie do 1 Eskadry Niszczycieli Min (1st Mine Countermeasures Squadron)[2]. Stacjonował wraz z 1 Eskadrą do 1995 roku w Rosyth, a następnie w Portsmouth, przy czym był okrętem wiodącym kolumnę okrętów podczas uroczystego opuszczenia bazy Rosyth 7 listopada 1995 roku[11]. Ostatecznie w XXI wieku wchodził w skład 2 Eskadry Niszczycieli Min w Portsmouth[3].
Do 2015 roku „Middleton” przeszedł modernizację połączoną z wymianą silników[8]. W listopadzie 2015 roku okręt wyszedł do Bahrajnu na trzyletnią stałą misję zapewniania bezpieczeństwa żeglugi w Zatoce Perskiej[12]. Załoga w tym czasie podlegała rotacji co kilka miesięcy[3]. W 2018 roku został tam zmieniony przez HMS „Brocklesby”[13]. Po powrocie okręt był remontowany i zmodernizowany w Portsmouth, w tym od lipca 2019 do 7 lutego 2020 roku był wydokowany w hali[14]. Ulepszono mu wyposażenie, instalując między innymi system ORCA[10].
W lipcu 2021 roku okręt ponownie wyszedł na misję do Bahrajnu w ramach operacji Kipion[10]. W jej trakcie w 2023 roku ukończył 40 lat służby, a do tego czasu przepłynął ponad 430 000 mil morskich podczas 75 000 godzin w morzu[3]. Dowódcą okrętu (czterdziestym z kolei) była wówczas kmdr. ppor Gemma Britton[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 770
- ↑ a b c d e f Jane’s Fighting Ships 1986-87 ↓, s. 656
- ↑ a b c d e f Middleton enters middle-age as minehunter celebrates 40th birthday [online], Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii, 16 maja 2023 (ang.).
- ↑ a b HMS Middleton (M34) [online], Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii [dostęp 2024-05-17] (ang.).
- ↑ Middleton Hunt [online], wildlifeguardian (ang.).
- ↑ Jacek Krzewiński: Royal Navy 1950-1994. Warszawa: Magnum-X, 1995, s. 201. ISBN 83-902554-8-0.
- ↑ a b c d e f g Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 908.
- ↑ a b A Day of Promotions and Awards in HMS Ledbury [online], Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii, 17 maja 2016 (ang.).
- ↑ a b Jane’s Fighting Ships 2002–2003 ↓, s. 780.
- ↑ a b c HMS Middleton departs Portsmouth for Middle East deployment [online], Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii, 26 lipca 2021 (ang.).
- ↑ The long goodbye. 'End of an era' when ships leave Rosyth. „Navy News”, s. 1, 17, grudzień 1995. (ang.).
- ↑ Nowa misja HMS Middleton. Altair Agencja Lotnicza, 10 listopada 2015.
- ↑ Nowa misja HMS Brocklesby. Altair Agencja Lotnicza, 21 czerwca 2018.
- ↑ HMS Middleton departs Portsmouth for Middle East deployment [online], Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii, 26 lipca 2021 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jane’s Fighting Ships 1986-87. John Moore (red.). Londyn: Jane’s Publishing Company, 1986. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1996-97. Richard Sharpe (red.). Londyn: Jane’s Information Group, 1986. ISBN 0-7106-1355-5. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 2002–2003. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2002. ISBN 0-7106-2432-8. (ang.).
- IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
| Wielka Brytania |
|
|---|---|
| Grecja | |
| Litwa |
